Dat Daan Stuyven een gevestigde waarde is binnen de Belgische (muziekwereld) is de spreekwoordelijke deur intrappen, en slaagt hij er ook telkens weer in om onverwacht uit de hoek te komen. Zo was er zijn passage in ‘Liefde voor Muziek’ met zijn ‘Metejoor’ anthem, en deze zomer is daar out of the blue de zomerhit “(Not A) Housewife” met Glints, een remake van zijn eigen culthit van twintig jaar geleden. Een van de hoogtepunten op Rock Werchter, door Studio Brussel uitgeroepen tot beste Belgische festivalact van 2024 en heel de zomer op 1 in de afrekening.
In aanloop naar het album kwam single “DUMB” uit in juni in het weekend van de nationale verkiezingen. Opvolger “WORK” verbaasde met een geweldige AI video. Een nieuwe single/clip ‘FUN’ is gepland voor 25 november as.
Album SPACE is er op 29 november, een levendige retrofuturistische trip met een vleugje 70ies, een postromantische trip in 10 hoofdstukken/ nummers, die stuk voor stuk de eenvoudige basisprincipes van het leven verkennen en bevragen die een man in beweging en creatief houden.
Tegelijk start DAAN een nieuwe concertreeks waarvan de meeste releaseconcerten in 2024 reeds uitverkocht zijn, maar een nieuwe reeks voorjaar ‘25 werd pas in verkoop gezet.
SPACE is de naar traditie simplistische titel van daan’s nieuwe album, in al z’n betekenissen. De ruimte die we nodig hebben om ons vrij te voelen, te water te land en ter zee, maar vooral ook mentaal. Een zoektocht naar de ideale plek waar we naakt kunnen ademen, verloren lopen, schreeuwen, vliegen & vrolijk verdwijnen. Maar ook de ruimte in tijd; de lange afstand die je aflegt tussen je allereerste song op je vijftiende en je zoveelste poging tot masterpiece 40 jaar later. De ruimte tussen de laagste en, 88 noten verder, de hoogste toets op een piano. De ruimte tussen de steel-gitaarsessie die je opneemt in Woodstock en naadloos laat versmelten met de strijkers in Budapest, en de ruimte die je in je hoofd maakt door oude dwaalgedachten bij het grof vuil te zetten.
Muzikaal is Space een vrijgeleide om de deur open te zetten naar je eigen seventies en jeugd, en hoe de muziek spaced out-klonk toen je geboren werd nèt na de eerste maanlanding, op de dag van de eerste Concorde vlucht. En grafisch wordt het helemaal boeiend wanneer je de modernste AI technieken loslaat op je oudste vage visuele souvenirs, en zo in een surreele retrofictie terechtkomt, die nauw aansluit met de 10 titels / geboden op het album; Geluk, Werk, Domheid, Drank, Plezier, Zwaartekracht, Duister, Mannelijkheid, Grootheidswaanzin en, Empathie.
SOUND Het nieuwe album, waaraan Daan meteen na de release van The Ride uit 2022 thuis in Overijse alleen aan begon, had in het begin een erg klassiek songwriting proces; akoustische folkgitaar, vleugelpiano, alles wel stevig bijeen gebonden door zware Moog synth bassen. Op die manier waren de songs helemaal duidelijk om er Daan’s vaste band op los te laten;
Jeroen Swinnen als coproducer op een arsenaal keyboards, Isolde helemaal loos & zoals altijd “in a great drum day”, Geoffrey Burton die eindelijk nog eens zijn meer experimentele rockkant kon laten zien, en recenste groepslid schot Ewen Vernall. Blazers met Jo Hermans en Wietse Meys, en dan het vliegtuig op naar Woodstock voor pedal steel gitaar met Ron Glazer, een strijkorkest in Hongarije, om uiteindelijk in een zalige palazzo in Toscanie te belanden voor de eindproductie en finale teksten & vocals. De studio nabij Firenze van Janie Price, een zangeres die trouwens in december een aantal voorprogramma’s van Daan verzorgt, was zo’n zalige plek dat heel de plaat met de plaatselijke warme gloed haar finale lyrische vorm heeft gekregen.