De 2 minuten durende intro geeft de indruk dat “Stranger fruit” een heerlijk rustige plaat gaat worden. Ook het openingsnummer en tevens eerste single “Gravedigger’s chant” geeft nog niet echt blijk van de zware black metal sounds waarvoor de band bekend staat.
Dat verandert echter op slag met “Don’t you dare” en “Fire of Motion” waarin zanger/muzikant Manuel Gagneux (een Amerikaan met Zwitserse roots) he-le-maal los gaat. Zware gitaarrifs gecombineerd met negro screaming gaan door merg en been.
“The Hermit” zorgt even voor wat rust tussen al dat geweld. En ook het daarop volgende “Row row” begint aanvankelijk als een vrolijk poppy deuntje, maar al vlug klinken de ijzingwekkende schreeuwen en donkere gitaren weer door de boxen.
Toch komen ook de electro-invloeden van de band halfweg het album aan bod in het instrumentale “the Fool”. Opeens ontdek je toch weer een nieuwe kant van deze inmiddels 6-koppige formatie.
De reden waarom de plaat “Stranger fruit” is gaan heten, wordt bij dit nummer al vlug duidelijk.
De bluesy electro-sound in combinatie met de mooie zangstem van Manuel… dit is zonder twijfel het paradepaardje van dit album.
En net als je denkt dat je nu wel weet hoe hun repertoire in mekaar steekt, komt “Coagula”, een experimenteel slavengezang met spirituele gospel-invloeden.
“Stranger fruit” is een goed gemixt en gevarieerd album met een evenwichtige opbouw van de diverse songs. Gagneux en de zijnen hebben duidelijk hun richting gevonden met dit 3e album en zullen hun progressie met veel overgave kunnen tonen op de grote Europese festivals deze zomer. Voor de liefhebbers van experimentele black metal een absolute must-see dus. (Wendy Van den Heuvel)
Live:
22.06.2018 BE – Dessel, Graspop Metal Meeting
14.07.2018 BE – Dour, Dour Festival
19.08.2018 NL – Biddinghuizen, Lowlands Festival