Eivør Pálsdóttir, de veelzijdige zangeres van de Faeröereilanden, startte begin oktober haar Europese tournee om haar laatste album ENN voor te stellen. Op 4 oktober hield ze halt in een tot de nok gevulde Ancienne Belgique voor een muzikale reis doorspekt met emotie, natuur en folklore.
Haar supportact was Sylvaine, die ons een prachtig solo-optreden bezorgde. Kathrine Shepard, is de visionaire kunstenares achter het muzikale project Sylvaine, Tijdens dit intiem optreden bracht ze twee traditionele Noorse liederen van haar nieuwste EP “Eg Er Framand” en drie uitgeklede versies van oudere bandnummers van Sylvaine. Het eerste nummer dat ze zong was “Dagsens Augo Sloknar,” een lied met mysterieuze oorsprong en teksten uit 1891 door Elias Blix. Via een sampler werd ze begeleid door een primitief kerkorgel. Dit intieme nummer bracht ze met gracieuze armbewegingen en een fluisterende zangstijl. Vervolgens speelde ze drie nummers uit haar oudere post-metal en blackgaze repertoire op een meer folky manier, enkel begeleid door haar gitaar. “Mørklagt” was een van deze nummers . Maar zonder de typische gelaagdheid van een moderne orkestratie, zonder de stuwende drums, ronkende bas en demonische vocals, zorgde dit ingekorte nummer voor een andere luisterervaring. Maar niettemin creëerde ze met haar engelachtige stem en haar gitaar met een harpachtige modulatie gecombineerd met haar typische Scandinavische zangstijl een gevoel van een ontvouwende aurora borealis. “Nowhere, Still Somewhere” van haar 4e album “Nova” is een zeer persoonlijk nummer. Met dit nummer drukte ze het gevoel uit van controleverlies ondanks hoeveel moeite er ook wordt gedaan. In “L’Appel du Vide” miste ik toch haar vermogen om de contrasten te verkennen die balanceren tussen breekbare schoonheid en ongetemde woede. Het nummer, dat begint met een delicate gitaarmelodie, bouwde deze keer niet langzaam op naar het krachtige geluid zoals we dit kennen van de albumversie. De afsluiter van haar set, “Eg Er Framand” was zonder twijfel het emotionele hoogtepunt. Dit traditionele Noorse nummer, dat Sylvaine op indrukwekkende wijze opnieuw geïnterpreteerd heeft, bracht een gevoel van spirituele diepgang. Haar stem, zacht en kwetsbaar, klonk alsof ze direct uit de Noorse bossen weerklonk. Dit nummer vertoonde haar talent om zelfs zonder instrumentatie het publiek volledig in vervoering te brengen. Sylvaine wist alvast met haar muziek de perfecte sfeer te creëren voor de rest van de avond, waarbij zij de zaal vulde met subtiele melancholie en sereniteit. Haar optreden eindigde terecht met een daverend en gemeend applaus.
Na een intermezzo om het podium te herschikken was het de beurt aan Eivør en haar band. Eivør Pálsdóttir is een veelzijdige zangeres en muzikante afkomstig van de Faeröereilanden. Haar muziekstijl is een unieke mix van folk, electronica, jazz en klassieke invloeden, waarbij ze vaak haar roots uit de Noorse cultuur en natuur laat doorschemeren. Ze zingt in verschillende talen, waaronder Faeröers, IJslands en Engels, wat haar muziek een internationale allure geeft. Eivør staat bekend om haar krachtig, emotioneel stemgeluid, dat zowel rauw als etherisch kan klinken. Naast haar zang speelt ze ook meerdere instrumenten zoals gitaar en drums, wat haar optreden bijzonder dynamisch maakt. Haar muziek is vaak verbonden aan thema’s zoals natuur, folklore en de innerlijke wereld van de mens. Eivør werd internationaal bekend door haar werk voor tv-series zoals The Last Kingdom.
Eivor stond niet alleen op het podium; zij werd bijgestaan door een getalenteerde band die de diepte van haar muziek tot leven bracht.: Per I. Højgaard Petersen op drums en soundscaping, Theodor Kapnas op piano, Rhodes en synths en Mikael Blak op de bas, synths en gitaar. Samen brengen zij een mix van symfonische en elektronische geluiden, waardoor elke noot resoneert met de thema’s van menselijke en natuurlijke verbindingen die zo centraal staan in Eivørs werk.
Het concert opende met “Ein Klóta”, een nummer dat perfect de magische sfeer van de avond vastlegde. Eivørs stem was kristalhelder en etherisch, een combinatie van folky zang en operatische klanken die een gevoel van existentiële isolatie en emotionele vervreemding uitdrukte. De poëtische teksten, waarin de zee als metafoor voor onthechting diende, droegen bij aan de diepgang van het nummer. De overgang naar een puur vocale expressie halverwege het nummer tilde het stuk naar een bijna bovennatuurlijke hoogte. Het publiek werd onmiddellijk ondergedompeld in de melancholie en hoop die de kern van haar muziek vormen.
Vervolgens schakelde Eivør met “Jarðartrá” naar een duisterder en krachtiger geluid. De synths gaven het nummer een eigentijdse, bijna spirituele energie, terwijl de teksten een indringende aanklacht vormden tegen de destructieve omgang van de mens met de aarde. Haar krachtige vocals en de tribal achtige percussie zorgden voor een meeslepende ervaring.
De sfeer veranderde opnieuw met “Hugsi Bert Um Teg”, het meest pop vriendelijke nummer van de avond. Dit nummer, dat gaat over liefdesverdriet, bracht een helderdere, luchtigere energie in de zaal. Eivør wist de diepte van de emotie te behouden terwijl ze het publiek meenam op een emotionele reis vol herkenbare teksten en dromerige synthklanken. Het contrast met de eerdere nummers maakte de live-ervaring des te dynamischer en gaf het publiek een moment van opluchting, terwijl de pijn van verloren liefde voelbaar werd.
Na de opzwepende energie van “Hugsi Bert Um Teg” volgde “Purpurhjarta”, dat een moment van rust en introspectie bood. De zachte klanken van piano en keyboards vulden de zaal, terwijl haar mystieke vocalen het publiek opnieuw betoverden. Dit nummer benadrukte haar vermogen om met minimale middelen een maximale impact te creëren, waarbij elke noot en elk woord zorgvuldig was geplaatst om de luisteraar te raken. Het was een moment dat de kracht van stilte en subtiliteit benadrukte, een terugkeer naar de essentie van haar muziek.
Na deze eerste vier nummers uit haar nieuwste album ENN volgde een terugkeer naar haar meer traditionele repertoire
Met ‘Let It Come’ bracht ze op gepassioneerde wijze een nummer waarin een dreunende maar gedempte beat meevloeide met haar dynamische zang, waardoor soms sterke associaties met Björk opwelden.
Maar na deze gepassioneerde uitvoering kwam een drastische omslag in toon met het krachtige “Skyscrapers”. Hier liet Eivør haar zachte kant achter zich en kwam ze naar voren als een vocale krijger. Met haar krachtige stem en bijna schreeuwende intensiteit wist ze de zaal op te zwepen, alsof ze het publiek opriep om op te staan en hun eigen kracht te omarmen.
“Trøllabundin”, een nummer afkomstig van haar album Eivør uit 2004, zorgde voor een golf van herkenning en bewondering in de zaal. Doordrenkt van Faroese folklore, bracht de hypnotiserende drumklank en het diepe ritme een primitieve aardse sfeer. Eivørs krachtige, etherische stem wekte de indruk van een rituele bezwering, waarbij ze het publiek verbond met de ruige natuur van de Faeröereilanden. De overgang van de moderne geluiden van ENN naar de eenvoud van “Trøllabundin” voelde natuurlijk aan en velen raakten volledig in trance door de spirituele diepte van de uitvoering.
De vier afsluitende nummers van het album ENN tijdens Eivørs concert vormden een krachtig en emotioneel hoogtepunt, waarbij elke uitvoering een unieke diepgang en muzikale rijkdom met zich meebracht. Het titelnummer, “Enn , was een van de meest memorabele momenten van de avond. De sfeer in de zaal veranderde onmiddellijk toen de etherische vocalen van Eivør weerklonken. De opening voelde bijna als een ritueel met Eivørs stem die zich als een vogel boven het publiek bewoog. De teksten, die thema’s van oorlog, verlies en hoop behandelden, creëerden krachtige beelden van strijd, maar ook van een verlangen naar licht in de duisternis. Naarmate het nummer vorderde, vulden diverse instrumenten de ruimte, wat leidde tot een hypnotiserende muzikale climax. De laatste minuten waren bijzonder indrukwekkend; de gelaagdheid en de opbouw van het nummer gaven het publiek een emotionele ontlading, waarbij haar stem de leidende kracht was die iedereen meesleepte in deze transcendente ervaring.
Na de intense ervaring van “Enn” volgde “Lívsandin”, een prachtig gemaakte ballade die de luisteraars opnieuw raakte met Eivørs emotionele zang. Dit nummer combineerde traditionele folk elementen met subtiele indie rock invloeden, waardoor een dynamisch en modern geluid ontstond. De atmosferische kwaliteit van “Lívsandin” zorgde ervoor dat het publiek zich volledig ondergedompeld voelde in de muziek.
Hierna kwam “Upp Úr Øskuni”, dat live prachtig tot zijn recht kwam. De krachtige combinatie van traditionele Faroese en Scandinavische invloeden met metal creëerde een dramatisch en meeslepend effect. De energie in de zaal was voelbaar met de krachtige ritmes die de rauwe vrouwelijke kracht van Eivør benadrukten. Het voelde als een catharsis voor zowel de artiest als het publiek, en de herhalende passages zorgden voor een bijna magische impact. Dit nummer markeerde een belangrijke transformatie in haar concertverhaal, met een krachtige boodschap over zusterschap en empowerment.
“Gaia” vormde de afsluiting van haar ENN-nummers . De dromerige, koorachtige vocalen en de ingetogen instrumentatie zorgden voor een moment van reflectie na de emotionele rollercoaster van de vorige nummers. De tekst, gewijd aan de aardgodin benadrukte de verbinding met de natuur en ons bestaan, wat een diepere resonantie had bij het publiek. De uitvoering voelde als een heilige reis, waarin Eivørs stem als een baken van rust fungeerde,
Een spookachtige stem bracht ons naar het nummer, “Salt” met zijn eigenaardige, experimentele beat gecombineerd met folk-geïnspireerde vocals en een accent van toetsen.
Daarna volgde “Í Tokuni” dat de mystieke sfeer van haar album Slør perfect weergaf. De live-uitvoering versterkte de donkere, bijna spookachtige ambiance, met Eivørs krachtige stem die moeiteloos overging van fluisterend naar transcendent. De combinatie van folk invloeden en atmosferische elektronische klanken maakte het nummer zowel fragiel als krachtig en de spanning die ze opbouwde zorgde ervoor dat het publiek geboeid bleef.
“Gullspunnin”, gezongen naar de woorden van een gedicht geschreven door een Faeröerse dichter, was haar voorlaatste nummer. Het is zelfs een psalm die de sfeer beschrijft van haar geliefde plek op de Faeröer. En dit alles is ingebed in de bijna engelachtige, variabele klanken van de piano en de keyboards…
Eivør sloot de avond af met “Falling Free”. Ze creëerde hiermee een etherische sfeer met delicate klanken en bouwde op naar een overweldigende climax. Toen de laatste noten van “Falling Free” weg stierven in een zachte stilte, bleef een deel van het publiek nog even in contemplatie achter. Deze afsluiting markeerde een avond vol intense schoonheid en emotionele resonantie.
