BANKS werd in de eerste helft van het jaar 2013 bekend door haar sombere R&B. Het feit dat haar muziek gehuld was in anonimiteit maakte het zo aantrekkelijk. Hoewel ze niet de eerste act was die deze tactiek toepaste, deed haar stem naar meer snakken. Hoe kan BANKS na ondertussen vier jaar, twee langspelers en een volledig ingevulde Wikipedia-pagina (inclusief foto) nog relevant blijven? Met enige moeite, zo blijkt.
Op de eerste stop van de tour rond ‘The Altar’, haar tweede album, probeert BANKS met een aantal goedkope trucjes het publiek te blijven boeien. Ze komt na een gemompelde monoloog het podium van de Trix op gevolgd door twee danseresjes. De twee blonde figuren hielden doorheen het grootste deel van het optreden een redelijk gênante choreografie vol. Op bepaalde momenten durfde BANKS zelf ook meedoen aan de stijve bewegingen. Deze bijna karikaturale pasjes deden me verlangen naar oktober 2013, toen ze voor het eerst voor een Belgisch publiek zong in de Rotonde van de Botanique. Afbeeldingen van haar gezicht waren toen nog schaars. Een album was nog een jaar verwijderd. Ze was vergezeld door twee muzikanten en wat flikkerende lampen, de focus lag op haar stem. Een ongelofelijk goede stem. Een stem die pijn, meestal in de vorm van liefdesverdriet, kan dragen als geen andere stem kan. Vaak zit haar kracht in de breekbaarheid van een fluister. Dit kwam in een ingetogen stemming veel beter over dan in een ware concertzaal. De mix van de vocals en instrumentals was modderig, zelfs bij zachtere nummers.
De setlist van het concert was merkwaardig. Haar meest recente hits waren binnen het eerste halfuur allemaal aan bod gekomen, waardoor er veel ruimte was om filler tracks van haar meest recente album te brengen. Ondanks veel laagtepunten waren de fans volledig mee. Gejuich en meezingen hielden de energie verrassend hoog. BANKS adresseerde dit ook even tijdens ‘Gemeni Feed’, haar grootste hit van ‘The Altar’. “Oh my god you guys, I’m gonna start crying”, klonk het toen quasi heel de zaal de hook van het nummer meeschreeuwde. Deze kwetsbaarheid maakt BANKS zo immens goed.
BANKS had me op twee momenten mee. Tijdens ‘Gemeni Feed’ zoals hier boven vermeld door de menselijkheid die door de dikke laag presence scheen. Ten tweede volledig onverwacht tijdens (en vanaf) ‘Drowning’ van haar vorige album. Met dit nummer werd de energie van en naar het publiek veel sterker en dat voelde men op het podium ook. Na een korte, onnodige dansinterlude kwam BANKS terug met een stoere jas. Letterlijk én figuurlijk. Ze bracht ‘Judas’ en ‘Begging for Thread’ wat heel het concert nog net op tijd terug op de sporen kreeg. Ook al was het concert op zich verre van vlekkeloos, alles werd goedgemaakt door de schoonheid die BANKS uitstraalt, zowel fysiek als emotioneel. (Carlo Croes)