Naar aanleiding van de Sorceress World Tour hield het Zweedse Opeth halt in de Ancienne Belgique. Door de combinatie van deathmetal en melodische progrock-elementen kreeg de band hun uniek geluid. Een andere factor die Opeth van het gewone deathmetalgenre onderscheidt zijn hun lyrische, poëtische liedteksten met als terugkerende thema’s schoonheid, pijn en depressie. Frontman Åkerfeldt heeft behalve zijn uitstekende grunt ook de beschikking over een heldere, zeer fraaie zangstem en dat komt zeker de laatste jaren steeds beter van pas. Opeth bewandelt namelijk nadrukkelijker het pad van de progressieve rock, zoals te horen op de ijzersterke albums ‘Heritage’ (2011), ‘Pale Communion’ (2014) en hun laatste meesterwerk ‘Sorceress'(2016).
Het was dan ook een beetje teleurstellend dat ze ervoor kozen om slechts twee nummers uit hun laatste album te spelen. In plaats daarvan kregen we een doorsnede te horen van hun volledige oeuvre. De zaal was, in tegenstelling tot de 013 te Tilburg waar ze een dag later spelen, niet uitverkocht geraakt.
Een zeer verdienstelijke support werd gegeven door de Noorse super doom–heavy-stoner rock/metalband Sahg.
De aftrap van het Opeth concert werd gegeven met de openingstrack van hun laatste album. Sorceress zette meteen dreigend aan met de gekende loodzware progressieve metaldreunen van de ritmesectie Akkeson-Mendez en lekker voortgestuwd door de aanzwellende metalgitaarrifs en warme vocals van Mikael. Tijdens Ghost of Perdition bediende Mikael zich weer als geen ander van zijn allesvermorzelende gruntpartijen, maar wist zich wederom als geen ander zich ook goed staande te houden met zijn cleane zangpartijen. Een hypnotiserende riff, vergezeld van de immer trefzekere drumslagen van Martin Axenrot en de dreigende en ongeëvenaarde brulzang van Akerfeldt zijn de elementen die dit nummer laten beuken Daarna was het de beurt aan Demon of the Fall een angstaanjagend en beklemmend nummer uit ‘My Arms Your Hearse (1998). Koude rillingen bij de aanzet naar The Wilde Flowers, een nerveus huppelende track waarin het orgel de gitaren in alle richtingen lijkt te duwen, en de klank erg divers en complex maakt. Zeker als de song een compleet andere wending krijgt, eerst stilvalt en de spanning opbouwt met op het einde een muur van metalgeweld. De zachte kant van Opeth horen we tijdens Face of Melinda, een prachtige ballade die opvalt door het het fretloze baswerk, dat een beetje jazzy klinkt. Broeierige warme muziek van ongekende schoonheid horen we tijdens het met mellotronachtige klanken opgesierde In My Time Of Need. Dit nummer opent met bijna onhandige, onzekere zang, die echter overgaat in de bekende breekbare kracht van Ǻkerfeldts stem. Dan terug een flinke dosis ritme in het stampende uptempo nummer Cusp of Eternity uit Pale Communium
Daarna is het weer ruim tien minuten wegzweven op het goddelijk mooie gitaargeluid in The Drapery Falls met een overdonderend middenstuk waarin de grunts zich ook weer laten gelden. In de finale worden de gitaarmuren tot maximale proporties opgetrokken. Het lijkt soms wel of de drummer Martin Axenrot vier armen tot zijn beschikking heeft. Uit Watershed (2008) horen we Heir Apparent, een nummer met logge ritmes, beladen symfo en knappe gitaarsolo’s. Tijdens The Grand Conjuration (uit Ghost Reveries), een nummer vol speelse ‘twists’, worden we getracteerd op prachtig toetsenwerk.
Het dynamische Delivernce werd voorbehouden als toegift. Dit nummer bouwt via verschillende spanningsbogen op van een snoeihard begin tot een verbluffende staaltje ritmespel.
Echte fans konden moeilijk nog meer verlangen, nieuwe fans kregen meteen de perfecte dwarsdoorsnede van meer dan 25 jaar Opeth over zich heen. Deze superband rond godenkind Mikeal Äkerfeldt bood de AB muzikaal entertainement van de bovenste, plank. Het muzikale kunnen van deze band is superieur en dat bewezen ze op een onnavolgbare manier. Ondanks dat we slechts van twee nummers van hun laatse album hebben kunnen genieten, denk ik dat met uitzondering van de echte progfanaten, niemand teleurgesteld naar huis is moeten gaan. Een opemerking die ik ook gemaakt heb tijdens hun optreden naar aanleiding van hun Pale Communium tour.
JG & EW